- simultanear
- simultanear
Se conjuga como: amarInfinitivo:
Gerundio:
Participio:simultanear
simultaneando
simultaneadoIndicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.simultaneo
simultaneas
simultanea
simultaneamos
simultaneáis
simultaneansimultaneaba
simultaneabas
simultaneaba
simultaneábamos
simultaneabais
simultaneabansimultaneé
simultaneaste
simultaneó
simultaneamos
simultaneasteis
simultanearonsimultanearé
simultanearás
simultaneará
simultanearemos
simultanearéis
simultanearánsimultanearía
simultanearías
simultanearía
simultanearíamos
simultanearíais
simultanearíanTiempos compuestos comunes pretérito perfecto pluscuamperfecto futuro perfecto condicional perfecto yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.he simultaneado
has simultaneado
ha simultaneado
hemos simultaneado
habéis simultaneado
han simultaneadohabía simultaneado
habías simultaneado
había simultaneado
habíamos simultaneado
habíais simultaneado
habían simultaneadohabré simultaneado
habrás simultaneado
habrá simultaneado
habremos simultaneado
habréis simultaneado
habrán simultaneadohabría simultaneado
habrías simultaneado
habría simultaneado
habríamos simultaneado
habríais simultaneado
habrían simultaneadoSubjuntivo presente imperfecto futuro yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.simultanee
simultanees
simultanee
simultaneemos
simultaneéis
simultaneensimultaneara o simultanease
simultanearas o simultaneases
simultaneara o simultanease
simultaneáramos o simultaneásemos
simultanearais o simultaneaseis
simultanearan o simultaneasensimultaneare
simultaneares
simultaneare
simultaneáremos
simultaneareis
simultanearenImperativo presente (yo)
(tú)
(usted)
(nosotros)
(vosotros)
(ustedes)-
simultanea
simultanee
simultaneemos
simultanead
simultaneen
Wordreference Spanish Conjugations Dictionary. 2013.